Woeste tuin
Dat was het bijschrift bij een reeks tuinfoto’s die in de app-groep van onze studiegroep vol trots werd gedeeld. Het is typerend voor de visie dat ons groepje tuinontwerpers in spe deelt. Gedurende onze studie werd steeds meer duidelijk dat de meesten van ons gelukkig worden van een zogenaamde woeste tuin, waar de natuur (weliswaar onder begeleiding) zoveel mogelijk haar gang kan gaan. Een strakke grasmat met schuttingen aan weerszijden en een overkapping achterin doet ons hart niet sneller kloppen…
Vol trots appte ik dan ook de foto’s terug van mijn eigen, steeds woester wordende, tuin. Na de verbouwing van ons huis zaten we met een parkeerterrein van 450 m² wat een tuin zou moeten worden. Het was mijn eerste flinke tuin (de postzegel met potten in Amsterdam niet meegerekend). Vanuit mijn architectuur werden eind 2017 strakke lijnen aangelegd: een verhoogd terras in de kleur van de gietvloer in onze uitbouwen, een klinkerpad naar de garage en een rechthoekig gazon. Maar in de jaren daarna is het pas echt gaan transformeren tot volwaardig tuin en heeft ook mijn visie op een tuin zich gevormd. Waar ik in het begin alles strak en netjes wilde hebben, zoals ik gewend ben vanuit mijn architectuur en interieur, is de liefde voor het levend materiaal in een tuin steeds verder gegroeid.
Veldbloemen hebben het gazon steeds meer opgeslokt, wilde paadjes zijn ontstaan en ik laat mij ook steeds meer verrassen door wat spontaan opkomt. De tuinmuurtjes worden gesierd door klaver, schijnaardbei, klein glaskruid en campanula. Restanten terrastegels hebben we in stukken geslagen en vormen nu een kronkelpad door het gazon.
Waar het zand steeds wegspoelde tussen de voegen van ons terras en ik onkruid maar bleef wegtrekken, hebben zich er nu voegen van fijne grasjes gevormd. Niet alleen heel mooi, maar er zijn meteen ook geen problemen meer met wegspoelend zand of hoog onkruid. Het is ook nog eens erg rustgevend te kunnen genieten van je tuin zonder de drang te voelen elk onkruidje te moeten verwijderen.
Achterin de tuin rond de boom en trampoline wordt het ook steeds woester. Soorten zijn bezweken door de droogte, anderen zijn op tijd verplaatst. De soorten die er goed gedijen hebben hun plek ruimschoots ingenomen en breiden uit. De trampoline en het speelhuisje zijn al nauwelijks meer zichtbaar. Zoals bedoeld: er vormen zich steeds meer spannende paadjes tussen de planten door naar de speeltoestellen.
Ook het konijnenverblijf ligt verborgen in het groen. De konijnen hebben er een fijne koele plek in de warme zomers. Erachter is een verwilderde groenzone waar inmiddels een egel woont. Boven het konijnenhok in de hedera is een merelnest met jongen. De conifeer van de buurman is ook vol gegroeid met hedera. De tortelduiven bouwen er jaarlijks hun nest in. Maar ook wonen hier vleermuisjes. Als het gaat schemeren beginnen ze rondjes over onze tuin te vliegen. Een woeste tuin is niet alleen heel mooi, maar trekt ook veel insecten en dieren aan!
Bij nieuwe tuinontwerpen wordt mij vaak gevraagd om onderhoudsvrije tuinen. Het is natuurlijk maar helemaal wat je hieronder verstaat, maar met een juiste mindset en goed gekozen beplanting kom je volgens mij al een heel eind.